Col de Sapois samen met col de Grossepierre, col du Haute de la Côte en col de la Burotte.
Vanuit ons hotel vertrokken we richting rondpunt om daar links af te slaan en te beginnen aan de beklimming van col de Grospierre.
Dit is een iets drukkere weg richting Gérardmer, maar nog goed te doen voor fietsers. We kenden deze col nog van vorige vakanties, dus een echte verrassing was deze klim niet voor ons. Boven toch maar weer gestopt voor een foto en dan een beetje doorrijden naar de volgende col.
Op internet hadden we gezien dat hier de col du Haute de la Côte ligt, maar in het verleden hadden we hier nog nooit een bord gezien. Boven even moeten rondneuzen en uiteindelijk aan de overkant tussen een dennenboom vonden eindelijk het plaatje. Een echte foto kon je hier niet nemen omdat het bordje helemaal tussen de takken verscholen ligt.
Op weg naar col de Sapois
Toch een poging gewaagd en dan maar begonnen aan de afdaling richting Gérardmer. Hier is het altijd druk en was het even zoeken eer we op de juiste weg zaten richting col du Sapois. Van de vorige keer wisten we dat dit een pittge col was en deze keer was er nog niks veranderd. Boven op de top moet je een beetje doorrijden eer je bij het bordje komt. Na de foto een heerlijke afdaling. Het was de bedoeling om te rijden tot het dorpje Sapois en dan links af te draaien en daar een paar cols te doen die daar op een zakdoek bijeenliggen. Maar uiteindelijk besloten we om door te rijden tot Vagney en van daaruit col de la Burotte te doen. Hier stond echter geen enkele aanduiding en we volgden dan maar de gps. De weg werd steeds steiler en smaller en na verscheidene kms geklommen te hebben, begon de gps rare kuren te krijgen (aankomst bereikt, terugkeren), maar van de top was nog geen sprake. We leken wel in niemandsland te fietsen, maar bleven toch maar doorrijden tot we uiteindelijk op een splitsing kwamen. Hier stond de vermelding naar links van col de la Burotte maar dit was terug klimmen. Naar rechts was het afdalen wat ons op dat moment veel gemakkelijker leek. Dit besloten we dan maar te doen (dus col de la Burotte net niet bereikt) en dan af te dalen naar Saulxures-sur-Moselotte. Dit was een zeer steile afdaling en Regina was blij dat ze schijfremmen op haar nieuwe fiets had. Als je van hieruit de beklimming moet doen, dan staat je iets te wachten. Voor ons was het gelukkig afdalen tot Saulxures en dan via de hoofdweg terug naar Cornimont te rijden waar we iets wilden gaan eten. Blijkbaar waren we iets te laat, want nergens konden we iets te eten krijgen. dan maar even doorbijten en doorrijden terug naar La Bresse waar we gelukkig wel nog een middagmaal konden krijgen.